توقف برداشت غیرمجاز آبهای زیرزمینی به اندازه ۱۸ برابر ظرفیت سد کرج
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۱۰۰۱۸
سخنگوی صنعت آب ایران گفت: براساس برآوردها با اقدامات انجام شده در زمینه انسداد ابزارهای غیرمجاز برداشت آبهای زیرزمینی، تاکنون برداشت از آبخوانهای کشور به میزان حدود ۳.۷ میلیارد متر مکعب کاهش یافته که این میزان ۱۸ برابر ظرفیت سد کرج است.
به گزارش ایران اکونومیست از شبکه خبری آب ایران، «فیروز قاسمزاده» با اشاره به اهمیت منابع آب زیرزمینی اظهار داشت: صیانت از منابع آب زیرزمینی با جلوگیری از اتکا به ابزارهای متفاوت از اهداف وزارت نیرو است و این مساله با هدف احیاء و تعادلبخشی آبخوانهای کشور به طور جدی پیگیری میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با اشاره به اقدامات انجام شده با هدف صیانت از منابع آب زیرزمینی و جلوگیری از برداشت غیرمجاز از آبخوانها، افزود: با تنظیم برنامههای احیا و تعادلبخشی آبخوانها و پیگیری و اجرای آنها در سطح استانهای کشور، تاکنون بیش از ۱۲۰ هزار ابزار برداشت آب با حجم برداشت معادل ۳.۷ میلیارد متر مکعب از منابع زیرزمینی در سطح کشور مسدود شده است که از این تعداد نزدیک به ۲۳ هزار ابزار در دو سال اخیر انجام شد.
قاسمزاده تاکید کرد: بر اساس آخرین اطلاعات موجود، سالیانه نزدیک به ۱۹ درصد تخلیه چاههای کشور از طریق حدود ۴۰۰ هزار حلقه چاه فاقد پروانه انجام میشود و تعیین تکلیف آنها بر اساس اسناد و قوانین بالادستی نیازمند پیگیریهای فنی و حقوقی است.
سخنگوی صنعت آب ایران گفت: همه ساله برنامه انسداد ابزارهای غیرمجاز برداشت آب زیرزمینی به تفکیک استانها تنظیم و تصویب میشود و با همکاری سایر دستگاهها، از جمله دستگاه قضایی کشور موضوع اجرایی میشود.
تعادلبخشی آبخوان در برنامه هفتم جدی تر دنبال میشود
وی، برداشت غیرمجاز از آبخوانها را از اصلیترین شاخصهای با تاثیر منفی در سفرههای آب زیرزمینی دانست و بیانداشت: هدفگذاری مناسبی برای مقابله با این موضوع در طول برنامه هفتم نیز انجام شده و در کنار اقدامات سلبی، فرهنگسازی برای عدم حفر ابزار غیرمجاز برداشت آب زیرزمینی و کاهش آثار و تبعات آن در قالب پروژه آموزش، فرهنگسازی و اطلاع رسانی طرح احیا و تعادل بخشی دنبال میشود.
منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: آب و فاضلاب ، مصرف غیر مجاز ، سد کرج ، وزارت نیرومنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: آب و فاضلاب مصرف غیر مجاز سد کرج وزارت نیرو آب زیرزمینی تعادل بخشی برداشت آب آبخوان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۱۰۰۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غفلت در بهرهبرداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟
به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزانشان کاسته میشود و از سوی دیگر، سوختهای فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیستبوم کره زمین میگذارند، اگر جایگزین مطمئنی برایشان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنانکه امروز شاهد گسترش سوختهای پاک و انرژیهای سبز هستیم؛ ازاینرو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بیارزش و بیمشتری بماند.
روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرجکردن منابع و سرمایههای ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخههای بیمایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیشرو، گامزدن در مسیر تجربههای امتحان پسداده و به ثمر نشسته است. تجربه همانهایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینهکرد برای بودجههای جاری به کانالهای سرمایهگذاری هدایت کرده و امروز، فصل خوشهچینیشان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.
نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایهگذاری کردند و هزینههایشان را هم از کنار همان سرمایهگذاریها تأمین میکنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راهاندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گامهای نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایهگذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیشخور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاستگذاران و تصمیمگیران و مجریان است.
صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بیننسلی است تا منابع ملی را سرمایهگذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نهتنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیتهایش را صرف آن کرده تا سنگهایی را که پیش پایش نهادهاند، بردارد؛ آنهم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشماندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزشآفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است.
و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح میشود، منفعت مردم ایران است و بدونتردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بیعملی ما سود میبرند؛ سرمایهگذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت میکند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگنظری و بخشینگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.
کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نهتنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایهگذاری در این میدان را افزون میکند تا کاهش افت فشار در پی برداشت مستمر، حجم تولید و صادراتشان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشستهایم و قدم از قدم برنمیداریم. بحمدالله توجیهها و بهانهها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایهگذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایهها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل میکرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون میکرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد میکرد و مرهمی میشد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشینگری شد.
23302
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962